- ἐπιβαίνω
- ἐπι-βαίνω, fut. inf. ἐπιβησέμεν, aor. 1 ἐπέβησα, subj. ἐπιβήσετε, imp. ἐπίβησον, aor. 2 ἐπέβην, subj. du. ἐπιβῆτον, 1 pl. ἐπιβείομεν, mid. fut. ἐπιβήσομαι, aor. ἐπεβήσετο: set foot on, mount, go on board; w. gen. γαίης, ἵππων, νηῶν, εὐνῆς, Od. 10.334; πυρῆς, Il. 4.99; fig., ἀναιδείης ἐπιβῆναι, ‘tread the path of insolence,’ Od. 22.424, Od. 23.52; w. acc. Πιερίην, Ξ 22, Od. 5.50.—Aor. 1 and fut. act., causative, τινὰ ἵππων, make one mount the car, Il. 8.129 ; πυρῆς, of bringing men to their death, Il. 9.546 ; πάτρης, bringing one home, Od. 7.223; and fig., ἐυκλείης, σαοφροσύνης, Θ 2, Od. 23.13.
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό). 2010.